Δυο δάκρυα κυλούν καυτά στο πρόσωπο μου.
Και η φλόγα της καρδιάς μου, φουντώνει ξανά.
Η ελπίδα αργοσβήνει τελευταία στο μυαλό μου.
Μα το ξέρω… Τώρα είναι πλέον αργά!

Ο χρόνος είναι αναστρέψιμος…
Έφυγε και πίσω δεν γυρνά.
Όσο κι αν η καρδιά το λαχταρά,
Το πιστόλι του θρήνου, βουβαίνει ξανά τον πόνο.