Ο όρος ευθανασία δημιουργήθηκε από τον Άγγλο φιλόσοφο Φράνσις Μπέικον (Francis Bacon) ο οποίος είχε πολύ εύστοχα γράψει στο βιβλίο του ότι «το έργο της ιατρικής είναι η αποκατάσταση της υγείας και η καταπράυνση των πόνων, όχι μόνο όταν η καταπράυνση αυτή μπορεί να οδηγήσει στη θεραπεία, αλλά και όταν μπορεί να εξασφαλίσει έναν εύκολο και γαλήνιο θάνατο». Ευθανασία με άλλα λόγια σημαίνει καλός, ωραίος, ένδοξος θάνατος, δηλαδή ο ανώδυνος θάνατος.
Ως ιατρικός όρος η ευθανασία σημαίνει «εσκεμμένη υποβοήθηση για ήρεμο και εύκολο θάνατο». Χωρίζεται σε δυο μέρη:
Πρώτον, την ενεργητική και δεύτερον την παθητική ευθανασία. Στην ενεργητική ευθανασία, το ιατρικό προσωπικό δρα ενεργώς και εμπράκτως χορηγώντας στον ασθενή την κατάλληλη ουσία ώστε να επέλθει ο θάνατος. Στη παθητική ευθανασία αντίθετα, ο ιατρός αποσύρει την ιατρική αρωγή από τον ασθενή ώστε ο θάνατος να επέλθει σταδιακά εξαιτίας της απουσίας της ιατρικής υποστήριξης.
Η θέση αυτή του Φράνσις Μπέικον σχετικά με το θέμα την ευθανασίας έφερε ποικίλες αντιδράσεις οι οποίες με την πάροδο των χρόνων έγιναν οξύτερες με πρώτη την διαφωνία με την Εκκλησία. Σύμφωνα με την χριστιανική διδασκαλία ο Θεός είναι ο μοναδικός που μπορεί να προσφέρει την ζωή και τον θάνατο στον άνθρωπο. Ακόμη ο πόνος θεωρείται ότι παίζει καταλυτικό ρόλο σε ότι αφορά την σωτηρία της ψυχής του ανθρώπου και δεν επιτρέπεται από κανέναν να συντομεύσει αυτούς τους πόνους και να χαράξει έτσι τον δρόμο για την άλλη ζωή.
Παρόλα αυτά όμως, τα τελευταία χρόνια έγιναν προσπάθειες για να νομιμοποιηθεί η ευθανασία σε πολλές χώρες του κόσμου. Κι αυτό διότι υπάρχει ο οίκτος για τον άνθρωπο που υποφέρει και η θυσία για χάρη του κοινωνικού συνόλου καθώς και η απαξία της ζωής. Συγκεκριμένα η Ολλανδία είναι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη που κατοχύρωσε νομικά την ευθανασία, ενώ η Γαλλία και το Βέλγιο κινούν διαδικασίες εδώ και καιρό για να την μιμηθούν. Επίσης η Αυστραλία και η Αμερική έχουν πει ναι στην ευθανασία τα τελευταία χρόνια.
Αναμφισβήτητα το θέμα της ευθανασίας είναι ένα αμφιλεγόμενο θέμα. Απασχολεί πολλούς γιατρούς σε όλο τον κόσμο, αφού έχει ηθικές, νομικές, πνευματικές πλευρές αλλά και την ανθρώπινη η οποία τις περισσότερες φορές είναι και αυτή που υπερτερεί. Το ύψιστο δικαίωμα της ζωής του ανθρώπου είναι ιερό και η κοινωνία οφείλει να το διαφυλάττει με κάθε μέσο και με κάθε κόστος.
(Αναδημοσίευση από την εφημείδα Πρώτη, Φεβρουάριος 2009, Πύργος Ηλείας)
