Το πιο διαδομένο μέσο μαζικής ενημέρωσης δεν είναι άλλο από την τηλεόραση, η οποία εμφανίστηκε στις πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας. Αποτελεί ένα τεχνικό μέσο, του οποίου βασικός σκοπός είναι η μετάδοση ήχων και εικόνων σε μεγάλη απόσταση και σε ευρύ κοινό.
Είναι γεγονός ότι η τηλεόραση στις περισσότερες χώρες του κόσμου έχει μεγαλύτερη επιρροή στην ζωή των νέων από οτιδήποτε άλλο. Πολλές φορές όμως, αυτό το γεγονός δεν αναγνωρίζεται: Γιατί κανένας γονιός δεν θα καλούσε έναν άγνωστο στο σπίτι του για να διδάξει τα παιδιά του, κι όμως η τηλεόραση αυτό ακριβώς κάνει!
Όπως κάθε νόμισμα, έτσι και η τηλεόραση έχει δύο όψεις. Πέρα από την άμεση και ζωντανή ενημέρωση που προσφέρει στον δέκτη, έχει και πολλές αρνητικές επιπτώσεις και κυρίως στο νεανικό κοινό και στα παιδιά. Τις περισσότερες φορές τα παιδιά παρακολουθούν προγράμματα τα οποία δεν απευθύνονται στην ηλικία τους και μάλιστα υπό την άγνοια των γονιών τους.
Συχνά ταυτίζονται με τους τηλεοπτικούς ήρωες και μιμούνται τις πράξεις τους, οι οποίες πολλές φορές αντιβαίνουν τους κώδικες ηθικής. Κι αυτό γιατί τα παιδιά πιστεύουν ότι η τηλεόραση τους δείχνει τον αληθινό κόσμο, την πραγματικότητα και τους επιτρέπει κατά κάποιο τρόπο να ρίξουν κλεφτές ματιές στην συμπεριφορά των ενηλίκων.
Η τηλεόραση επίσης είναι ένας ακόμα λόγος για τον οποίο τα παιδιά δεν αποδίδουν στο σχολείο, αφού παρακολουθούν πολλές ώρες την ημέρα τηλεοπτικά προγράμματα. Σύμφωνα με μελέτες που έχουν γίνει , το παιδί παρακολουθεί από 2-3 ώρες τηλεόραση την ημέρα! Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην του μένει αρκετός χρόνος για τα σχολικά του καθήκοντα αλλά και το διάβασμα εξωσχολικών βιβλίων το οποίο είναι πολύ σημαντικό.
Ακόμη η εκτεταμένη αύξηση της νεανικής εγκληματικότητας, η παθητικότητα και η πνευματική υποτονία καθώς και η μαζικοποίηση και αλλοτρίωση του ανθρώπου προκύπτει από αυτήν την ανεξέλεγκτη παρακολούθηση τηλεοπτικών προγραμμάτων. Κι αυτό γιατί οι παράγοντες οι οποίοι διαμορφώνουν τα σύγχρονα τηλεοπτικά προγράμματα εξυπηρετούν συγκεκριμένους σκοπούς.
Τελικά η τηλεόραση είναι δύσκολο να αλλάξει πρόσωπο και να γίνει μόνο θετικός παράγοντας στην αγωγή του ατόμου και ειδικότερα του παιδιού. Αυτό που ίσως οφείλει να κάνει κάθε οικογένεια είναι να προστατέψει τα παιδιά της με το να τα γαλουχήσει με σωστή κρίση ώστε να μάθουν να επιλέγουν σωστά τι θα δουν και τι όχι.
ΠΑΝΤΙΝΑΚΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
Εφημερίδα Πρώτη, Μάρτιος 2009, Πύργος Ηλείας