Ένα έντονο χαρακτηριστικό των νέων και των εφήβων είναι η τάση που έχουν να επαναστατούν, να πηγαίνουν κόντρα στα στερεότυπα και στους κανόνες της κοινωνίας μας και να προσπαθούν να περάσουν τα δικά τους μηνύματα. Συνήθως αυτό γίνεται με διαφόρων ειδών αγώνες και εξεγέρσεις που οργανώνουν και όλοι μαζί μαζικά ξεχύνονται στους δρόμους κάθε ελληνικής πόλης.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό που έζησε η Ελλάδα πριν ακριβώς έναν χρόνο, με αφορμή τον θάνατο του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από σφαίρα αστυνομικού στα Εξάρχεια. Τα επεισόδια που σημειώθηκαν τότε, ήταν πολλά και βάναυσα, αφού κάηκαν δημόσιες επιχειρήσεις, έκλεισαν κεντρικοί δρόμοι, καταστράφηκαν πολλά μαγαζιά και τραυματίστηκαν άνθρωποι. Και όλα αυτά έμειναν να θυμίζουν ότι η νεολαία είναι εδώ και προσπαθεί να ακουστεί σε όλο τον κόσμο.
Εκδηλώσεις διαμαρτυρίας σημειώθηκαν σε όλες τις ελληνικές πόλεις. Η μία πορεία διαδεχόταν την άλλη, μαζικά, ενωμένοι μαθητές και φοιτητές, εκφράζοντας έτσι την αγανάκτηση για τον άδικο θάνατο ενός αθώου παιδιού. Ταυτόχρονα, έβαλαν λουκέτα στα σχολεία και στα πανεπιστήμια και όλοι μαζί καθημερινά και με κάθε τρόπο προσπάθησαν να αγωνιστούν για να φτιάξουν την Ελλάδα, την Ελλάδα εκείνη που θα τους παρέχει σύγχρονες ευρωπαϊκές υποδομές στην Παιδεία αλλά και γενικά σε όλο το φάσμα της κοινωνίας μας και θα τους εγγυάται μία ήσυχη ζωή, χωρίς ανεργία και πείνα.
Ίσως, ο ψυχικός κόσμος των νέων να φαντάζει λαβύρινθος στα μάτια των μεγάλων. Προσπαθούν να καταλάβουν το πώς και το γιατί… Γιατί τόση αντίδραση και γιατί αυτή να εκδηλώνεται με αυτόν τον τρόπο. Αυτές οι πράξεις αναμφισβήτητα προδίδουν την ανάγκη τους για ένα καλύτερο αύριο. Το μέλλον πλέον, φαντάζει αβέβαιο και κατά κάποιο τρόπο «μακρινό» στα μάτια των νέων ανθρώπων. Ωστόσο, δεν παύουν να κάνουν όνειρα γι αυτό και να βάζουν καθημερινά στόχους. Άλλωστε αυτή είναι και η ουσία της ζωής. Και ειδικά για τους νέους ανθρώπους οι οποίοι αποτελούν το νέο αίμα της κοινωνίας μας.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν όλοι αυτοί οι αγώνες της νεολαίας θα επιφέρουν καρπούς στο μέλλον, ωστόσο το μόνο σίγουρο είναι ότι η νεολαία δεν θα πάψει ποτέ να επαναστατεί, και να προσπαθεί να διεκδικεί ένα καλύτερο αύριο. Το αύριο εκείνο, που τους ανήκει.
ΠΑΝΤΙΝΑΚΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
